قصه چیز خوبی است

چند وقتی هست هر روز صبح قبل از هر درسی برای بچه ها قصه می گم... اون ها هم عادت کردن به قصه...

اول ها از روی کتاب یا مجله ی رشد می خواستم براشون قصه بخونم ولی اصلا توجه نمی کردن و کلاس رو هوا بود...

انگار براشون گوش دادن فعالیت محسوب نمیشد تا مشغول به کاری نمی شدن آروم نمی گرفتن...

اما بعدا فهمیدم که قصه رو باید چشم تو چشم بچه ها بگم... همزمان با قصه گفتن پای تخته نقاشی می کشم... و تا جای ممکن ادای کاراکترا رو در میارم... دیالوگ هاشون طنز داره... ولی طوری نیست که بد آموزی داشته باشه...

وسط داستان استوپ می کنم و از بچه ها می خوام پیش بینی کنن ...

گاهی اصلا با توجه به شرایط بداهه یک داستان می سازم...

مثلا امروز دیدم داستان خرگوش و لاک‌پشت خیلی تکراریه همه بلدن ... کاراکترا همون بودن ولی کلا داستان رو عوض کردیم...

الان دیگه دانش آموزام موقع شنیدن داستان آرومِ آروم هستن... حتی آروم تر از زمانی که درس داریم... خوش حالم حد اقل یه ذره اینجوری مهارت گوش دادنشون تمرین و تقویت می شه...

زنگ هنر هم ازشون می خوام نقاشی قصه مون رو بکشن... اون ها هم با علاقه این کار رو انجام می دن...

خلاصه که قصه چیز خوبی است(: